شهر بانجولبانجول، پایتخت و بزرگترین شهر گامبیا می‌باشد. جمعیت آن در ۱۳۶۲ ش /۱۹۸۳: حدود ۵۰۰، ۴۴ تن است. ۱ - موقعیت جغرافیایی بانجولاین بندرافریقایی مسلمان نشین، در کرانه اقیانوس اطلس، در جزیره سنت مری در نزدیکی مصب رود گامبیا قرار دارد و از مراکز فرهنگی، بازرگانی و سیاسی کشور گامبیا شمرده می‌شود. ۲ - خصوصیات شهر بانجولآب و هوای آن نیمه استوایی است. باران‌های موسمی دارد و در پاییز هوای آن خشک است. در بخش شرقی و جنوب شرقی بانجول مرداب بسیار بزرگی تا حوالی آن گسترده است و به هنگام جزر و مد، آب‌های مرداب بر شهر جاری می‌شود. این شهر دارای درختان نخل است و بادام زمینی، روغن و آرد بادام زمینی و مغز نارگیل آن صادر می‌شود. چند کارخانه روغن گیری از بادام زمینی دارد. در کانی فینگ (حومه بانجول)، مجتمعی صنعتی مشتمل بر کارخانه‌های فلزکاری، صابون‌سازی، پلاستیک سازی، نوشابه‌های غیرالکلی، استحصال آبلیمو و چند کارخانه کوچکتر وجود دارد. مهمترین صنایع دستی آن نوعی باسمه قلمکار روی پارچه، منبّت کاری و طلا و نقره سازی است. فرودگاه بین المللی گامبیا در یوندوم در ۲۷ کیلومتری این شهر قرار گرفته است. اسکله های بندر بانجول را برای پذیرش کشتیها تا میان دریا امتداد داده اند. یک راه اصلی از بانجول تا ناحیه باسه در کرانه جنوبی رود گامبیا کشیده شده است. بانجول و مجتمع‌های مسکونی پیرامون آن، علاوه بر چند مسجد، کلیساهای آنگلیکن، متدیست و کاتولیک نیز دارد. منطقه حفاظت شده اَبوکو در حدود ۲۴ کیلومتری بانجول، باغ جنگلی محصور کوچکی است که در آن حیواناتی مانند میمون، آهو، خزندگان و پرندگان در زیستگاه بومی و طبیعی خود به سر می‌برند. اهالی آن عمدتاً، با اقوام ساکن سنگال هم نژادند، و امریکایی‌ها، اروپایی‌ها و مردمانی از خاور دور و دیگر افریقایی‌ها در آن‌جا زندگی می‌کنند. ۳ - پیشینه شهر بانجولاز گذشته بانجول اطلاع چندانی نداریم. ظاهراً در قرن ششم/ دوازدهم، بازرگانان مسلمان، مردم آن ناحیه را با اسلام آشنا کرده اند. در قرن نهم /پانزدهم، پرتغالی‌ها به رود گامبیا رسیدند و به داد و ستد بَرده و طلا پرداختند. در اوایل قرن سیزدهم /نوزدهم، انگلیسی‌ها برای لغو برده داری، پادگانی در آن‌جا دایر و باریکه کوچک معروف به بانجول را به نام یکی از حکام مستعمراتی انگلستان یعنی بثرست نام گذاری کردند. در جنگ جهانی دوّم نیز فرودگاه مهمی در آن تأسیس کردند. در ۱۳۵۲ ش /۱۹۷۳ نام اصلی آن اعاده شد. بانجول تا ۱۳۴۴ ش /۱۹۶۵ جزو مستملکات انگلیس بود. در همین سال گامبیا استقلال یافت، و بانجول مرکز آن شد. ۴ - زبان‌های رایج در بانجولامروز زبان‌های انگلیسی و فرانسه در بانجول رواج دارد و مدارسی به این زبان‌ها در آن‌جا دایر است. ۵ - فهرست منابع(۱) Cities of the world , vol I: Africa , Detroit ۱۹۸۷;. The (۲) Encyclopaedia Americana , Danbury ۱۹۸۴;. (۳) William Adams Hance, The geography of modern Africa , NewYork ۱۹۷۵;. (۴) James African Horton, West African countries and peoples , with an introduction by George Shepperson, Edinburgh ۱۹۶۹;. (۵) Ira M Lapidus, A history of Islamic societies , Cambridge ۱۹۹۱;. (۶) The New Encyclopaedia Britannica, Micropaedia , Chicago ۱۹۸۵, sv "Banjul";. (۷) The Times atlas of the world , London ۱۹۸۵;. (۸) Webster's new geographical dictionary , Springfield ;. (۹) David Williams, "English-speaking West Africa", in The Cambridge history of Africa , VIII, Cambridge ۱۹۸۴ ۶ - پانویس۷ - منبعدانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «شهر بانجول»، شماره۳۷۰. رده‌های این صفحه : جغرافیای اسلامی | گامبیا
|